ABSTRACT
The COVID-19 outbreak has had a huge impact on people's lives, families and communities after it was declared a pandemic by the World Health Organization. The success or failure of governments in the fight against the global COVID-19 epidemic is discussed from different perspectives. Considering the results obtained through these discussions, it is seen that the determining dynamics of the success of crisis management are strong state capacity and implemented government policies. The purpose of this study is to examine Turkey's struggle and implementation of government policies in the first period of deadly Covid-19 pandemic occurred in December of 2019 in China and spread on a global level in a short time March 11th-June 1) in the terms of crisis management perspective. As a result, it has been observed that three important factors stand out in Turkey's successful management of the crisis. The first is the immunity of the country against crises due to the state and government facing many crises in the last 10 years. Second, it would be given special importance to the health sector and the health sector is one of Turkey's leading countries in the world have facilitated the struggle of Turkey's crisis. Thirdly, the change in the political system with the transition to the Presidential Government system facilitated the effective and rapid decision-making of the state in this process. (English) [ FROM AUTHOR] COVID-19 salgını, Dünya Sağlık Örgütü tarafından bir salgın olarak ilan edildikten sonra insanların yaşamları, aileleri ve toplumlar üzerinde büyük bir etkiye neden olmuştur. Küresel COVID-19 salgınıyla mücadelede devletlerin başarı ya da başarısızlık durumları farklı açılardan tartışılmaktadır. Bu tartışmalar üzerinden elde edilen sonuçlara bakıldığında ise kriz yönetiminin başarısında belirleyici dinamiğin, güçlü devlet kapasitesinin ve uygulanan hükümet politikalarının olduğu görülmektedir. Bu çalışmanın amacı, 2019 yılının Aralık ayında Çin'de ortaya çıkan ve kısa süre içerisinde küresel düzeyde yayılan ölümcül Covid-19 pandemisinin ilk dönemi (11 Mart-1 Haziran) ile ilgili Türkiye'nin mücadelesini ve uygulanan hükümet politikalarını, kriz yönetimi bakış açısıyla irdelemektir. Sonuç olarak Türkiye'nin krizi başarı ile yönetmesinde öne çıkan üç önemli faktörün göze çarptığı görülmüştür. Bunlardan birincisi, son 10 yıllık dönemde devlet ve hükümetin birçok krizle yüzleşmiş olmasından dolayı krizlere karşı ülkenin kazandığı bağışıklıktır. Íkinci olarak, sağlık sektörüne özel bir önem verilmiş olunması ve sağlık hizmetlerinin sunumunda dünyanın önde gelen ülkelerinden biri olması Türkiye'nin krizle mücadelesini kolaylaştırmıştır. Üçüncü olarak ise, Cumhurbaşkanlığı Hükümet sistemine geçilmesiyle siyasal sistemin değişmesi bu süreçte devletin etkin ve hızlı karar almasını kolaylaştırmıştır. (Turkish) [ FROM AUTHOR] Copyright of Electronic Journal of Social Sciences is the property of Electronic Journal of Social Sciences and its content may not be copied or emailed to multiple sites or posted to a listserv without the copyright holder's express written permission. However, users may print, download, or email articles for individual use. This may be abridged. No warranty is given about the accuracy of the copy. Users should refer to the original published version of the material for the full . (Copyright applies to all s.)
ABSTRACT
This article focuses on how the Turkish state has been responding to limit the public health effects of COVID-19 pandemic to date. It aims to explain and understand the introduction, implementation and effect of health policy instrument mixes. It argues that although 'presidentialisation' of executive, and 'presidential bureaucracy' under presidential system of government are critical to introduce policies and implement their instrument mixes without delay or being vetoed or watered down which would otherwise occur in the parliamentary system of government, these features of impositional and exclusive policy style pose risks of policy design and implementation failures when the policy problems are poorly diagnosed, their policy solutions are wrong and/or complementary policy instrument mixes implemented ineffectively. However, a temporal, albeit temporary divergence from a dominant administrative tradition and policy style is most likely when a policy issue is esoteric (i.e. technical, scientific and expert-led) and framed as an existential crisis under high uncertainty that require scientific, expert-led, inclusive, early, quick and decisive responses to pressing policy problems.